Zespół badaczy z Politechniki Katalońskiej i Szpitala Uniwersyteckiego Dexeus w Hiszpanii zebrał 15 próbek ludzkich plemników, dzieląc każdą z nich na dwie części: połowa każdej próbki pozostała na Ziemi, podczas gdy druga była poddana warunkom mikrograwitacji dzięki lotom parabolicznym.
Plemniki mają problem w kosmosie. Mikrograwitacja ich wprawdzie nie zabiła, ale spowodowała poważne problemy zdrowotne, co sugeruje, że szansa plemnika na zapłodnienie komórki jajowej będzie w kosmosie zauważalnie mniejsza niż na Ziemi.
Mimo że nie doszło do całkowitej utraty, zmiany w obciążeniu grawitacyjnym, w tym mikrograwitacja, powodują znaczny spadek witalności i ruchliwości plemników, sugerując, że negatywne konsekwencje byłyby jeszcze większe przy dłuższej ekspozycji.
Nie wszystkie wiadomości są jednak tak złe, bo. I chociaż to dopiero początek badań tego typu, od razu pojawiają się pytania dotyczące rozmnażania w kosmosie: nie tylko w tradycyjny sposób, ale także przy pomocy technik wspomaganego rozrodu, jak zapłodnienie in vitro (IVF), które mogą okazać się potrzebne, jeśli założymy bazy na Księżycu lub Marsie.
Rozmnażanie w kosmosie pod znakiem zapytania
Jednym z pytań, na które wciąż trzeba znaleźć odpowiedź, jest to, dlaczego mikrograwitacja wpływa na plemniki w taki sposób.
I jeśli mamy poważne plany zakładania długoterminowych społeczności poza Ziemią, gdzie rozmnażanie będzie miało ogromne znaczenie.
Dlatego też, chociaż już badania na zwierzętach sugerowały, że poczęcie w mikrograwitacji może być trudne, zespół odpowiedzialny za te badania chce przeprowadzenia większej liczby eksperymentów z ludzkimi plemnikami.
W związku z nadchodzącymi planami rozszerzonych misji kosmicznych i rosnącym zainteresowaniem turystyką kosmiczną temat potencjalnych szans na poczęcie człowieka w warunkach mikrograwitacji stał się jeszcze bardziej istotny.