„`html
Marszałek Chalifa Haftar i rosyjskie plany w Libii
Marszałek Chalifa Haftar, kontrolujący wschodnią i południową część podzielonej Libii, zapowiedział użyczenie bazy morskiej w Tobruku rosyjsko-białoruskiemu kontyngentowi. Dzięki tej bazie, Kreml będzie mógł zarządzać swoimi siłami najemników w głębi Afryki i kontrolować południową flankę NATO, wywołując niepokój we Włoszech.
Rosyjska obecność na libijskim wybrzeżu
Rosja rozlokowała już swoje oddziały najemników na niemal całym libijskim wybrzeżu, od granic Trypolisu na zachodzie, przez Syrtę w centrum, aż po bazę wojskową w Haruba na wschodzie. Najnowszy nabytek, Tobruk, to nie tylko port nad Morzem Śródziemnym, ale także strategicznie położona baza lotnicza pod kontrolą Libijskiej Armii Narodowej (LNA) zarządzanej przez Haftara.
Wzrost rosyjskiej infrastruktury wojskowej
Haftar niedawno przekazał Rosji starą bazę wojskową Matan as Sarra, która znajduje się w pobliżu granic z Czadem i Sudanem. Kreml już przeobraził ją w centrum logistyczne, co pozwala na kontrolowanie szlaków zaopatrzeniowych i przemieszczanie sprzętu oraz personelu w afrykańskim Sahelu.
Wykorzystanie Białorusi w kontaktach z Libijskimi władzami
Najświeższym pomysłem Rosji na zwiększenie swojej obecności w Libii jest angażowanie Białorusi. Libijski marszałek odwiedził niedawno Mińsk, gdzie rozmawiał z białoruskim przywódcą Alaksandarem Łukaszenką. Choć Białoruś deklarowała wsparcie dla Libii, to stanowi jedynie narzędzie dla rosyjskiej militarnej ekspansji.
Wpływ na sytuację polityczną we Włoszech
Najnowsze zmiany, w tym negocjacje pomiędzy USA i Rosją w Arabii Saudyjskiej odnoszące się do zakończenia rosyjskiej agresji na Ukrainę oraz niemal całkowite wycofanie wojsk francuskich z krajów Sahelu, tworzą dla Rzymu trudną sytuację. Włoska agencja informacyjna zauważyła, że kraj ten wydaje się niezdolny do podjęcia znaczących inicjatyw politycznych ani wojskowych, co mogłoby wspierać stabilizację w Libii.
Od upadku dyktatora Muammara Kadafiego w 2011 roku, Libia pozostaje państwem podzielonym, gdzie rywalizujące frakcje walczą o kontrolę. Liczą się obecnie dwie główne siły: uznany na arenie międzynarodowej Rząd Jedności Narodowej (GNU) z siedzibą w Trypolisie oraz Armia Jedności Narodowej kierowana przez marszałka Haftara.
„`